Η επιστροφή του αλόγου
[Του Μπάμπη Τσέλου]
Χθες βράδυ σε είδα μοναχό στο μακρινό μουσείο
να χλιμιντρίζεις γοερά και να χτυπάς
το πέλμα.
να με κοιτάς κατάματα με το μεγάλο
μάτι
να ξεχειλίζει
ο Τάμεσης, ν' ανατριχιάζει η Αθήνα.
Άλογο εσύ περήφανο, άτι μου σκλαβωμένο
μικρό φαρί ατίθασο, άγαλμα αφηνιασμένο
κλεισμένο μες στη φυλακή σε ανήλιαγο
μπουντρούμι.
Ακούγονται σ'
όλη τη γη τα βογγητά σου, οι θρήνοι
γιατί τη μούχλα
δεν μπορείς, τον ήλιο περιμένεις.
Σε γέννησε σμιλεύοντας διαφανές πετράδι
για τη θεά την Αθηνά, ο θεϊκός Φειδίας.
Σε χάσαμε σε χαλεπούς καιρούς μικρό φαρί μου.
Μ' ένα φιρμάνι πήρανε, σε κλέψαν άλογό μου
σ' αποτραβήξαν άπονα απ' το λαμπρό σου θρόνο.
Μαζί σου άρπαξαν
με βια, χτυπώντας με καλέμια
μετώπες κι αετώματα
Λαπίθων και Κενταύρων.
Άτι μου άσπρο
και λευκό, με την ορθή σου χαίτη
εσύ είσαι η
πατρίδα μας, εσύ τα όνειρά μας.
Ασέλγησαν στο
σώμα σου. Ζητώ δικαιοσύνη.
Ζητώ να έρθεις
γρήγορα κι υπόσχεση σου δίνω
στον ώμο
να σε φέρουμε απ' τους φαρδιούς τους δρόμους.
Να βγει η πλάση ολόκληρη και να σε καμαρώσει
να πάρει από τη λάμψη σου, να φωτιστεί κι εκείνη.
Σε περιμένω να φανείς στο σπίτι σου να φτάσεις
να βρεις κι εσύ το ταίρι σου, λευκό πεντελικό μου.
Να δεις ξανά Σαρωνικό, να μπεις στον Παρθενώνα
Να ατενίσεις Όλυμπο, αχνά τον Ψηλορείτη
Να ακούσουμε τον καλπασμό, τον ήχο της οπλής σου
να νιώσουμε το χνώτο σου να σπάζει χαλινάρι.
Να σηκωθούμε εκεί ψηλά, που μόνο
εσύ το ξέρεις.
Επιμέλεια-Ανάρτηση: Τάκης Ευθυμίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου